Zakręcone perypetie Peddie. cz.21 (2/2)

Patricia
Ujrzeliśmy bardzo dziwną, tajemniczą postać, wyglądała jak śmierć, strasznie się przestraszyłam, co było dziwne, zawsze należałam do odważnych, a tutaj nie mogłam zapanować na lękiem, może to przez to, że wiedziałam, że przez moją osobę mogą umrzeć ludzie, a ta postać wyglądała jak śmierć...
Staliśmy w bezruchu i patrzyliśmy, była łudząco podobna do Senkhary...
- Witajcie niegodziwcy ! - powiedziała, jej głos był bardzo ochrypły, i ogromnie przeraźliwy.
- Czego od nas chcesz - zapytał Eddie
- Niczego, potrzebuję waszej krwi, zostaniecie ukarani, dopadnę was, chcę krwi, chcę ożyć, chcę zapanować nad światem, zapłaczą za wami, będziecie błagać....- zaczęła swój przekaz, lecz nagle jakby rozpłynęła się, zostawiając tylko czarną plamę na uliczce przed nami, a naszym oczom ukazała się biała jak śnieg piękna postać, jej wyraz twarzy, i postać emitowała nieziemski spokój i ciepło, wyglądała zwyczajnie, jednak coś sprawiało, że ją od razu polubiła, choć nie miała pojęcia kim jest.
- Kim jesteś- zapytałam
- Witaj Patricio, witaj Eddie, jestem Anastasia, wasz opiekun, taki dobry stróż, nie lękajcie się więcej, jeśli będziecie się trzymać razem, a między wami panować będzie ludzka szczerość i miłość, nic wam się nie stanie, a ona-popatrzyła na czarną plamę- nic już wam nie zrobi
Postanowiliśmy przejść się do lasu, i porozmawiać z Anastasią, dowiedzieliśmy się ciekawych rzeczy, i nowych informacji o naszej misji, trochę nas to uspokoiło, nie było to jednak tak straszne i trudne jak się nam wydawało. Zaczęło się ściemniać, i zbliżała się pora kolacji, postanowiliśmy z Eddiem wrócić do domu, tak też zrobiliśmy.

Eddie
Siedziałem wieczorem w pokoju, i się strasznie nudziłem, Fabiana gdzieś wywiało, chociaż z tego się cieszyłem, wolałem nie słuchać jego gadania, powtarzania materiałów, uczenia się i paplania, że też mógłbym zacząć dbać o swoje wykształcenie. Leżałem i oglądałem film, gdy do mojego pokoju weszła Patricia, wkurzona tak, że gdyby mogła, wyrwała by te drzwi z zawiasami, rzuciła się na łóżko obok mnie, i powiedziała
- Cześć !!! - zakrzyczała prawieże
- No cześć kochanie, co się stało- zapytałem, chodź przewidywałem odpowiedź
- Nina- powiedziała
- Nie rozmawiajmy o niej, nie przejmuj się nią,  najwidoczniej Ci zazdrości- powiedziałem
- Niby czego- zapytała
- No tego, że jesteś taka piękna, mądra, inteligentna, i do tego masz chłopaka, a ona sama..- odpowiedziałem
- A ty to niby taki cudny jesteś- rzuciła z uśmiechem
- Śmiesz w to wątpić ? - udałem obrażonego
- Fabiana wywiało, wróci nad ranem, zostajesz ?- zapytałem
- No nie wiem, nie jestem przekonana...- powiedziała powolutku- Ja Cię przekonam- wstałem, zamknąłem drzwi na klucz, przewróciłem dziewczynę na łóżko, i namiętnie pocałowałem
- Nadal czujesz się nie przekonana? - w odpowiedzi dostałem tylko kolejnego, i kolejnego całusa
Noc spędziliśmy przyjemnie, no bo jakby inaczej, a nad ranem dopadło nas....

~Amanda